- Rehabilitacja Kraków Prądnik al. 29 Listopada 178A (III piętro)
- Rehabilitacja Kraków Ruczaj ul. Kobierzyńska 174
- 530-020-010
- rejestracja@fizjoter.pro
Osteopatia
Czy Osteopata to cudotwórca?? Uzdrowiciel??
Te pytania często pojawiają się u osób, które już miały swoje pierwsze spotkanie z osteopatą. Ku takim przemyśleniom skłaniają niesamowite efekty oraz zupełnie inny sposób terapii (niż znany do tej pory Wam znany). Stosowane przez osteopatów techniki są bezpieczne. Narzędziem pracy są ręce terapeuty a przede wszystkim doskonale wytrenowany zmysł dotyku. Osteopata skupia się na przyczynach a nie na objawach. Głównym zadaniem osteopatii jest pobudzenie procesów zdrowotnych w organizmie a jedną z zasad traktowanie człowieka jako całości (ciało, umysł, duch).
Z wizyty u osteopaty powinien skorzystać każdy, komu zależy na dobrej jakości życia i na szybkim powrocie do zdrowia. Często zdarza się że człowiek cierpi z powodu bólu pleców czy barku ale ani badanie USG ani rezonans czy tomograf nic nie wykazują. Osteopata jest osobą, która tylko dzięki swoim rękom odnajduje miejsca zablokowane i umożliwia powrót organizmowi do homeostazy. Osteopata nie leczy ale stwarza organizmowi najlepsze warunki aby ciało uleczyło się samo.
Osteopata szuka i wsłuchuje się w pacjenta..
Czym jest osteopatia? Trochę teorii i historii
Osteopatia jest wciąż rozwijanymi od ponad stu lat, różnorodnymi, bezpiecznymi technikami terapeutycznymi. Jest samodzielną i niezależną profesją w zakresie opieki zdrowotnej. Obejmuje ocenę wizualną, palpacyjną i diagnostykę za pomocą specyficznych testów oraz interwencję manualną, uzupełnioną o profesjonalną edukację w koncepcji zdrowego trybu życia dla podtrzymania długotrwałego efektu terapii.
System ten ma ponad 100 letnią tradycję i został stworzony przez dr Andrew Taylor Still’a. Ojciec osteopatii opisał to, jako sytem diagnozy i leczenia manualnego, które współpracują z naturalnymi mechanizmami w obrębie ludzkiego ciała.
Samo słowo „osteopatia” składa się z dwóch greckich słów: „osteon” i „patos” co w wolnym tłumaczeniu ozn. „kości” i „zaburzenia”. Dobór tych słów tłumaczy się zaobserwowaną przez twórcę osteopatii zależności pomiędzy zaburzeniami w obrębie tkanek miękkich i narządów a dysfunkcjami w obrębie układu szkieletowego. Innymi słowy zmiany w funkcji mogą prowadzić do zmian w strukturze i vice versa.
Dzięki zdolnościom kompensacyjnym ciało ludzkie jest w stanie poradzić sobie z zaistniałymi zmianami strukturalnymi/funkcjonalnymi adaptując się do nowych warunków, bez konieczności zakłócania mechanizmów autoregeneracyjnych.
Niestety jeśli własny system samoleczenia jest niewydolny, może dojść do powstania stanu patologicznego – objawiającego się bólem, obrzękiem oraz zaburzeniem funkcji. Wdrożenie leczenia osteopatycznego powoduje powrót do optymalnej funkcji układu nerwowo- mięśniowo – szkieletowego, wpływając na funkcję wszystkich układów (w tym trzewnego), które po odzyskaniu równowagi są w stanie harmonicznie ze sobą współdziałać prowadząc bezpośrednio do naturalnego procesu samoleczenia.
W pracy Osteopaty możemy wskazać dwie techniki:
Techniki strukturalne – to bezpośrednia praca na tkankach i/lub narządach wewnętrznych prowadząca do poprawy ruchomości, zmniejszenia napięcia, drenażu żylnego i limfatycznego. W tej technice wykorzystuje się najczęściej mobilizacje i manipulacja które dają doskonałe efekty m.in. w zaburzeniach stawów kręgosłupa i kończyn jak również wpływają na poprawę elastyczności mięśni i narządów wewnętrznych.
Techniki funkcjonalne – to bardzo delikatna praca z tkankami pacjenta. Polega na utrzymaniu tkanek w pozycji komfortowej ( nie napiętej ) i dążeniu do usunięcia informacji z układu nerwowego, która prowadzi do skurczu. Techniki te stosuje się w terapii przykurczonych mięśni i powięzi, zaburzeń czynnościowych narządów trzewnych, zespołach uciskowych naczyń i nerwów.
Podstawowe założenia osteopatii
– Organizm ludzki posiada własne mechanizmy samoleczenia
– Ciało ludzkie stanowi jedność zarówno w aspekcie strukturalnym jak i funkcjonalnym
– Zachodzące w ciele procesy są ze sobą powiązane zarówno na płaszczyźnie strukturalnej jak i emocjonalnej
– Celem jest leczenie człowieka, a nie schorzenia
Wskazania do terapii osteopatycznej:
bóle barku i zamrożony bark
bóle biodra
bóle i zwyrodnienie biodra
bóle głowy i migreny
ból kolana
bóle i zwyrodnienie kolan
urazy kolana
ból kręgosłupa
ból szyi
skręcenie kostki
rwa kulszowa
dyskopatia
łokieć tenisisty i golfisty
ostroga piętowa
skurcze mięśni
wady postawy
fibromialgia
zespół jelita wrażliwego
zaparcia
napięciowe bóle brzucha
zapalenie jelita grubego
opadanie narządów
bóle i stan zapalny stawu skroniowo-żuchwowego
zapalenie zatok
astma
szumy w uszach
bolesne miesiączki
zapalenie gruczołu krokowego
zaburzenia snu
zaburzenia krążenia
nietrzymanie moczu
bóle piersi
wiplash
stany po zabiegach operacyjnych
stany po złamaniach i skręceniach