Najważniejszym czynnikiem wpływającym na to czy wrócimy do pełnej sprawności jest kompleksowa rehabilitacja i w pełni ukończona.

Finalnym elementem fizjoterapii jest praca nad propriocepcją, która konieczna jest do prawidłowego funkcjonowania człowieka.
Propriocepcja to najprościej ujmując czucie głębokie własnego ciała i jego ustawienia w przestrzeni. Komórki odpowiedzialne za zbieranie tego typu informacji rozsiane są po układzie ruchu. Znajdziemy je między innymi w: torebkach stawowych, ścięgnach, więzadłach oraz mięśniach. Nie jest to jedyne źródło informacji. Wszelkie inne bodźce konieczne do określenia aktualnej pozycji ciała dostarczają narządy zmysłu, równowagi czy nawet skóra. Receptory dostarczają informacji do centralnego układu nerwowego który analizuje aktualną sytuacje i inicjuje odpowiednie reakcje.

Centralny układ nerwowy składa się z trzech poziomów odpowiedzialnych za kontrole ruchu:

1. poziom korowy – ruchy zaplanowane
2. poziom podkorowy – kontrola równowagi, zmiana kierunku ruchu. stabilizacja stawów, kontrola mięśniowo-nerwowa, wzorce ruchowe
3. poziom rdzeniowy – odruchy

Zadaniem układu nerwowego oraz propriocepcji jest torowanie odpowiednich wzorców ruchowych oraz kontrola nerwowo-mięśniowa. Prawidłowy wzorzec ruchowy charakteryzuje się: odpowiednią szybkością ruchu, odpowiednią precyzją ruchu, optymalnym wydatkiem energetycznym oraz bezpieczeństwem tkankowym.
Każdy uraz, ingerencja chirurgiczna, przeciążenia, ograniczenie ruchu oraz wszystko co skutkuje pojawieniem się bólu może negatywnie wpłynąć na kontrole nerwowo mięśniowa oraz zaburzyć praca wzorców ruchowych. Jeśli wykonujemy ruch co prawda bez bólu ale nieprawidłowo dostarczamy do centrali błędne informacje odnośnie naszego ruchu co odbija się na funkcjonowaniu całego ciała. Co w konsekwencji prowadzi do nawrotów dolegliwości lub pojawieniu się nowych dysfunkcji w formie kompensacji.

Dlatego też nawet kiedy znikną dolegliwości bólowe czy dysfunkcja która powodowała problem należy utrwalić efekt leczenia po przez zwalczenie nieprawidłowych nawyków ruchowych. Aby to osiągnąć konieczna jest indywidualna praca z terapeutą w formie terapii manualnej oraz specjalistycznych ćwiczeń.

Uproszczony schemat postępowania:
– wczesna stymulacja proprioceptorów oraz odrodków rdzeniowych (odruchów),
– zadania pod kontrolą wzroku z elementami wizualizacji większe pobudzenie dróg rdzeniowo-móżdżkowych,
– zadania jak wyżej bez kontroli wzrokowej,
– wprowadzania zadań dynamicznych pod kontrolą wzroku,
– jak wyżej bez kontroli wzroku,
– powrót do sprawności funkcjonalnej i nerwowo-mięśniowej, złożone zadania ruchowe.
Mimo że przyczyny wszelkich dolegliwości związanych z układem ruchu zwykle upatrujemy w stawach lub mięśniach. Konieczna jest praca nad układem nerwowym jako nadcentralą odpowiadającą za kontrole i stabilność naszego ciała.