Dźwięki stawowe pojawiające najczęściej podczas biegania, przysiadów, wchodzeniu po schodach,
siadania lub klęczenia. Mogą występować razem z bólem w przednim przedziale kolana lub bez
jakiegokolwiek bólu.
Badacze z Londynu postanowili sprawdzić, jakie przekonania na temat dźwięków wydawanych przez
kolana sądzą osoby tego doświadczające. Przeprowadzono pogłębione wywiady z 11 osobami w
wieku od 24 do 49 lat, u których postawiono diagnozę zespołu bólowego przedniego przedziału
kolana.
Wyodrębniono 3 główne tematy:
– Przekonania o dźwiękach stawowych
– Wpływ innych osób
– Unikanie dźwięków.
Badani zgłaszali, że istnieje w nich, do tej pory nie zaspokojona potrzeba, by zrozumieć, co oznaczają
pojawiające się dźwięki. A im dłużej dźwięki pojawiały się, tym bardziej narastał ich niepokój.
Niektórzy na własną rękę próbowali odszukać informacji, które rozjaśniły by dotyczący ich problem, a
których nie otrzymali od specjalistów. Najczęściej towarzyszyło im bardzo obrazowe przekonanie, że
staw jest zniszczony, a kość ociera się o kość i stąd pojawiające się dźwięki.
Byli przekonani, że jest to oznaka zbyt wczesnego starzenia się ich stawów kolanowych i jednocześnie
dawało to poczucie, że oni sami są starzy i powolni. Często także przypominali sobie, że ich STARSZY
członek rodziny miał podobne objawy. W wyniku czego pojawiały się pesymistyczne wizje, jak to
będzie dalej, za parę lat…
Doświadczenie dźwięków stawowych często budziło dużo silnie negatywnych emocji. Złość była
spowodowana brakiem odpowiedzi na pytanie dlaczego? ale także obecnością dźwięków samą w
sobie. Wiązało się również z poczuciem skrępowania i zakłopotania w towarzystwie innych osób,
które także słyszały dźwięki.
Często pojawianie się dźwięków było komentowane przez najbliższe otoczenie badanych oraz
pojawiały się sugestie, że wymaga to konsultacji ze specjalistą.
Niestety badani w zdecydowanej większości zgłaszali, że jak do tej pory żaden ze specjalistów (lekarz
pierwszego kontaktu, ortopedzi, fizjoterapeuci) nie wytłumaczył im przyczyny problemu, sposobu na
poradzenie sobie z nim. Nie odczuli z ich strony także empatii.
Niektórzy z badanych znaleźli nawet „specjalny” sposób poruszania, podczas którego dźwięki się nie
pojawiały oraz ograniczali niektóre z czynności dnia codziennego, jak klękanie do niskich półek,
podbieganie do autobusu lub chodzenie po schodach. Dotyczyło to także porzucenia
dotychczasowego hobby lub wykonywanych ćwiczeń fizycznych.
Wyniki tego badania, to dla nas bardzo dobra lekcja, by upewnić się podczas wizyty, czy wszystko jest
dla Was jasne. Zachęcamy także do zadawania pytań!
A jakie są Wasze przekonania na temat dźwięków stawowych w kolanie? Czy też myślicie, że to „wina
PESELu”? Jeśli jesteście ciekawi jaka jest prawda, to czekajcie na kolejny post, a wszystko Wam
wyjaśnimy …
Źródło: Robertson CJ, Hurley M, Jones F. People’s beliefs about the meaning of crepitus in
patellofemoral pain and the impact of these beliefs on their behaviour: A qualitative study.
Musculoskelet Sci Pract. 2017 Apr;28:59-64. doi: 10.1016/j.msksp.2017.01.012.
